ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΟΑΧΑΚΑ

“Tι θα μπορούσε να ωθήσει νοικοκυρές, φοιτητές, εργάτες, θρησκευόμενους, επιστήμονες, αγρότες, ιθαγενείς και μη ιθαγενείς, άνεργους, οργισμένους εφήβους και φιλήσυχα γεροντάκια, να βρεθούν πίσω από το ίδιο οδόφραγμα με μια πέτρα στο χέρι;

Τι θα μπορούσε να τους οδηγήσει στο να καταλάβουν την πόλη τους και να συζητούν όλοι μαζί σε ανοιχτές συνελεύσεις τη δημιουργία των νόμων και του Συντάγματος που θα ορίζει τη ζωή τους;

Τον Μάιο του 2006, 70.000 δάσκαλοι της Πολιτείας Οαχάκα του Μεξικού ξεκίνησαν μια ειρηνική διαμαρτυρία με αίτημα την αύξηση των πενιχρών μισθών τους και την αναβάθμιση των συνθηκών εκπαίδευσης. Ζητούσαν το κράτος να παρέχει στους ξυπόλυτους και υποσιτισμένους μαθητές τους παπούτσια ώστε να μπορούν να διασχίσουν τα βουνά για να φτάσουν στο σχολείο, και πρωινό γεύμα ώστε να μην ζαλίζονταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

Ο κυβερνήτης της Πολιτείας Ουλίσες Ρουίς, αρνήθηκε να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους και οι δάσκαλοι κήρυξαν απεργία διαρκείας. Έστησαν μια κατασκήνωση στην κεντρική πλατεία της Οαχάκα και από τις σκηνές τους άρχισαν να λειτουργούν και έναν ραδιοφωνικό σταθμό, το Ράδιο Τέντα. Ίσως και αυτή η διαμαρτυρία των δασκάλων να τελείωνε άδοξα όπως τόσες και τόσες άλλες. Η απόφαση όμως του Κυβερνήτη να τους διαλύσει με τη βία, υπήρξε η σπίθα μιας εξέγερσης που έμελε να αποκτήσει απρόσμενα χαρακτηριστικά…

Όταν, ένα ξημέρωμα του Ιουνίου, οι κάτοικοι της Οαχάκα είδαν πάνοπλους αστυνομικούς να επιτίθενται βάναυσα στους απεργούς, η οργή για την αστυνομική βαρβαρότητα και το αίσθημα αλληλεγγύης απέναντι στους δασκάλους, τους έκανε να αντιδράσουν… κάπως απρόσμενα:

Ξεχύθηκαν στους δρόμους, ενώθηκαν με τους απεργούς και μετά από οδομαχίες ωρών, ανακατέλαβαν την πλατεία απωθώντας τις αστυνομικές δυνάμεις.
Οι φιλήσυχοι κάτοικοι της Πολιτείας, που για πρώτη φορά στη ζωή τους γνώρισαν την οσμή των δακρυγόνων, απαίτησαν αμέσως την παραίτηση του Κυβερνήτη.
Του τα είχαν άλλωστε μαζεμένα.
Το 2004 «εξελέγη» εν μέσω καταγγελιών για νοθεία, ακολούθησαν καταγγελίες για άκρατο αυταρχισμό και απύθμενη διαφθορά…

Έτσι, νέοι και γέροι, νοικοκυρές και φοιτήτριες, αγρότες, εργάτες, επιστήμονες, άνεργοι, θρησκευόμενοι και μη, ενώνονται σε ένα κίνημα πρωτόγνωρο. Οι κοινότητες των ιθαγενών δηλώνουν αμέσως την συμμετοχή τους: Ιθαγενείς Μίχε καταλαμβάνουν ένα αστυνομικό τμήμα και καίνε τις στολές και των εξοπλισμό των αστυνομικών. Έπειτα, και οι κοινότητες των ιθαγενών Ζαποτέκων, ενώνονται με τους δασκάλους. Κι αφού το Ράδιο Τέντα καταστράφηκε, οι φοιτητές καταλαμβάνουν το ραδιόφωνο του Πανεπιστημίου, το Ράδιο Ουνιβερσιδάδ και εκπέμπουν από εκεί.

Τις επόμενες ημέρες, 365 λαϊκές οργανώσεις της Πολιτείας σχηματίζουν την ΑPPO, τη «Λαϊκή Συνέλευση του Λαού της Οαχάκα». Στην οργάνωση που αποφασίζει τα πάντα μέσω ανοιχτών συνελεύσεων, συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί, όλες σχεδόν οι κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις της Πολιτείας, τα ιθαγενικά συμβούλια και οι απλοί πολίτες. Δεν γίνονται όμως δεκτά τα κόμματα και οι κάθε είδους «ηγέτες».

Τα αιτήματα των εκπαιδευτικών περνούν σε δεύτερη μοίρα, η λαϊκή συνέλευση αποφασίζει «διαρκή αγώνα μέχρι να παραιτηθεί ο διεφθαρμένος Κυβερνήτης Ουλίσες Ρουίς και να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής στην Πολιτεία». Καταλαμβάνονται 22 κρατικά κτίρια, παραλύουν δρόμοι και εθνικές αρτηρίες…
Ο Κυβερνήτης, αρκείται στη δήλωση «τους Κυβερνήτες ο Θεός τους διορίζει, και μόνο ο Θεός τους καθαιρεί»!

Η Οαχάκα είναι μια από τις φτωχότερες και πιο υποβαθμισμένες Πολιτείες του Μεξικού, πολλοί μάλιστα από τους κατοίκους χρειάζονται πάνω από τρεις ημέρες περπάτημα μέσα από τα βουνά για να φτάσουν στην πρωτεύουσά της. Ο πληθυσμός της δεν ξεπερνά τα 3.5 εκατομμύρια, όταν όμως το καλοκαίρι οι εξεγερμένοι πραγματοποιούν πορεία διαμαρτυρίας, συμμετέχουν σε αυτήν πάνω από 800.000 πολίτες (1,5 εκατομμύριο σύμφωνα με άλλες πηγές).

Κι ενώ το Μεξικό ετοιμάζεται για τις εκλογές της κεντρικής πολιτικής του σκηνής, αυτές που θα αναδείξουν τον νέο Πρόεδρο της χώρας, είναι πλέον φανερό ότι «κάτι περίεργο συμβαίνει στην Οαχάκα».

Την 1 Αυγούστου νοικοκυρές κάνουν πορεία κραδαίνοντας κατσαρόλες. Μια ομάδα από τις νοικοκυρές-διαδηλώτριες κατευθύνεται προς το κτίριο της κρατικής τηλεόρασης. Είναι αγανακτισμένες με την σιωπή που επικρατεί στα Μέσα. Ζητούν να εμφανιστούν για λίγα λεπτά στην οθόνη προβάλλοντας τα αιτήματά τους. Τους το αρνούνται. Και τότε οι νοικοκυρές καταλαμβάνουν τον σταθμό! Πολλές από αυτές δεν γνωρίζουν καν ανάγνωση, ούτε κουβέντα βέβαια για γνώσεις γύρω από τον χειρισμό των μηχανημάτων. Παρ’ όλα αυτά, εκπέμπουν τηλεοπτικό πρόγραμμα επί 21 ολόκληρες ημέρες. Προβάλουν εκπαιδευτικά προγράμματα και ντοκιμαντέρ, ανάμεσα στις ανακοινώσεις της APPO…

Όταν «άγνωστοι» πυροβολούν τις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού, οι άοπλες γυναίκες που νιώθουν τις σφαίρες να περνούν ξυστά, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το κτίριο. Η απάντηση των πολιτών της Οαχάκα είναι ξανά άμεση: Μέσα σε δύο ώρες καταλαμβάνουν και τους 12 ραδιοφωνικούς σταθμούς που υπάρχουν στην πόλη τους.

Ακολουθεί… η γνωστή ιστορία:

Συλλήψεις και βασανισμοί.

Παρακρατικά «τάγματα θανάτου» περιφέρονται στην πόλη πυροβολώντας. Πολίτες «εξαφανίζονται» και ξένοι δημοσιογράφοι δολοφονούνται στους δρόμους μέρα μεσημέρι…
Και η επιδρομή της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας που καταλαμβάνει την κεντρική πλατεία της πόλης και παρκάρει εκεί τα θωρακισμένα οχήματά της. Οι αστυνομικοί επιτίθενται από ξηράς και αέρος στο κατειλημμένο Πανεπιστήμιο της πόλης. Μέρες και νύχτες που θυμίζουν τον ελληνικό Νοέμβρη του ’73…

Ακολουθεί όμως και… μια όχι και τόσο αναμενόμενη ιστορία:

Το κίνημα παραμένει ενωμένο, χωρίς αρχηγούς και κομματική καθοδήγηση. Στις αρχές του Νοέμβρη μάλιστα, το Κογκρέσο της APPO (Constitutive Congress of APPO) συζητά σε ανοιχτή συνέλευση τη διαδικασία για τη δημιουργία Συντάγματος και νόμων που θα καθορίζουν τη ζωή στην εξεγερμένη Πολιτεία.
Όλοι δηλώνουν αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν αν δεν παραιτηθεί ο Κυβερνήτης. Οι κάτοικοι στήνουν 2.000 οδοφράγματα στους δρόμους τους…

Από τα τέλη του Νοέμβρη και έπειτα, πολίτες βγαίνουν στην παρανομία, κρύβονται σε εκκλησίες, στα βουνά, σε γειτονικές Πολιτείες…

Σύμφωνα με την APPO, μέχρι σήμερα, 17 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και 304 συνελήφθησαν. Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δημοσιοποιούν 291 τεκμηριωμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, στα πέλματα των ποδιών, χτυπήματα, σεξουαλική βία, σπασμένα κόκαλα…). Σύμφωνα όμως με τους πολίτες της Οαχάκα, «τίποτε δεν έχει τελειώσει»…
Το άρθρο αυτούσιο είναι από το blog  gmargari.wordpress.com .Ευχαριστούμε.